رواية نــــــور (الفصل الواحد والثلاثين إلى الرابع والثلاثين) للكاتبة sama semo
جذبها من خصرها إليه... كنت بقولك بحبك
يمر الليل بكل ما فيه وكذالك يمر ايام اخرى كثيره لم يذكر بها شىء غير ان نور وعلى العلاقه زادت اقوى من الاول بكثير ... وندى وادهم بداو فى تجهيزات عش الزوجيه ... ومازال الوضع كما مع عواطف كانت دائما وابدا فى حجره الرعايه
انت هتروح دلوقتى يا محمود
ايوه انا كلمته امبارح وعرفته انى رايح
يا صفاء مش وقته يوم تانى خلينى اروح انهى الموضوع ده
طيب ياحبيبى خلى بالك من نفسك
وانتى كمان وبوسيلى جنى لما تصحى من النور
حاضر من عينيا
ربنا يخليك لينا يااااااارب يا محمود
وبعد قليل نجده جالس معهم وكانوا يتحدثوا بخصوص حق ابنه خاله الوحيده
محمود يأخذ منها فنجان القهوه كما طلب
تسلم ايدك يا نور
ينظر اليها بانها تجلس بجواره نكمل بقى يا ابو جنى .. .يعنى انت جاى عشان كده ولا فيه حاجه تانيه
محمود بصراحه فيه
على ينظر الى نور ثم اليه مره اخرى خير
محمود بصى يانور ... قبل ما خالى يتوفى بشهر جالى وقالى على موضوع وحلفنى بانى ما جبش سيرته لمخلوق حتى لو المخلوق ده انتى او امى
نور مش فاهمه يا ابيه ... موضوع ايه ده اللى بابا قالهولك
ورثك يا نور
ورثى انا
ايوه انتى خالى كتبلك البيت اللى كان عايش فيه اللى هو البيت اللى عشتى فيه مع امى ربنا يرحمها برحمته الواسعه
يعنى البيت اللى فى المنيل ده بتاع نور بيع وشره
ايوه
ازاى ... وامك كانت بتقول انه ليها فيه هو والورشه
منا قلتلك خالى قالى محدش يعرف الموضوع ده
وصوته بدا ان يعلى عليه وخالك توفى تقدر تقولى ما عملتش ليه بوصيته واديت لبنته حقها وعرفت امك بالكلام ده
اهدى بس ياعلى
يا كابتن على انا عارف ومقدر حالتك دلوقتى انا بس عاوزك تدينى مهله اتكلم فيها وتسمعنى للاخر
اتفضل ياسيدى اتكلم
بعد وفاه خالى الله يرحمه مكنش بايدى حاجه غير انى اقول لامى والشيخ جابر بعد العزا قلت لل الشيخ جابر قالى لازم نور تاخد حقها الشرعى وقالى كمان ان ليها حق فى كل حاجه كان خالى يمتلكها لانها بنته الوحيده ... لما جيت وقلت الكلام ده لامى قلتلى لا هتدى فلوس واراضى وبيت فى ايد نور الصغير خليه معايا ومحدش يعرف حاجه غير لما تكبر وتتجوز هبقى اعرفها بنفسى
وكمان طوعتنى فى موضوع انى اتجوز من صفاء لانها كانت مانعه من زمان مع ان خالى الله يرحمه كان نفسه اتجوزها واعيش معاها بس كانت
